De beste en meest handige computers zitten verstopt in een fysiek product. Neem nu bijvoorbeeld mijn digitale camera of de slimme thermostaat in mijn huis. Allemaal super handige dingen. De vraag is echter; waar leggen wij de grens ten aanzien van de bescherming van onze privacy, indien wij al deze zaken automatisch aan het internet koppelen?
Of beter gezegd; trekken wij überhaupt een grens? De laatste tijd word ik overspoeld met berichten waarbij websites en bijvoorbeeld navigatiesystemen, informatie over ons doorsturen naar partijen vanuit een commercieel belang. Ter illustratie een voorbeeld van een modern stukje speelgoed dat met een beetje fantasie het leven van een gezin compleet op zijn kop zet.
Er zijn nu twee jaar verstreken na de invoering van de Europese wet op de "softwarebijsluiter". Piet Precies is net bevorderd in de functie van senior inspecteur bij een Nederlandse autoriteit die toeziet op de correcte toepassing van "softwarebijsluiter". Laurien Precies zijn dochter van vijf heeft Piet al bijna een jaar de oren van het hoofd gezeurd om een pop die zo goed kan luisteren. Piet is het gezeur zat want hij heeft zijn handen vol op zijn werk met grote marktpartijen die proberen te sjoemelen met de "softwarebijsluiter".
Het verbaast hem dat zijn dochter Laurien direct na het openen van de verpakking van de pop vraagt om het Wi-Fi wachtwoord. Na een uur lang zeuren is Piet het zat en geeft het wachtwoord vrij aan zijn dochter. Piet krijgt argwaan en besluit de "softwarebijsluiter" van deze pop eens na te pluizen. De fabrikant is Amerikaans - volgens de wetgeving, de verantwoordelijke voor de softwarebijsluiter- en op de rug van de pop staat in kleine letters gedrukt "Made in China". Hij leest in de bijsluiter iets over een optimale beleving dus het zal wel denkt Piet.
De volgende dag is het erg warm weer en moeder Precies is een dagje shoppen in de PC Hooftstraat in Amsterdam met haar vriendinnen. Laurien de dochter zeurt Piet tijdens een ander uitstapje naar de speeltuin de oren van het hoofd om een ijsje. Piet heeft het nu helemaal gehad met het gezeur en zegt tegen zijn dochter dat zij niet moet zeuren. Zij heeft al genoeg gezeurd om die rare pop en om het WiFi-wachtwoord.
Die avond heeft Laurien een openhartig gesprek met haar nieuwe pop en verteld haar pop iets dat klinkt als "vanmiddag toen mama er niet was heeft papa iets gedaan dat ik niet wilde". Zij bedoelde hiermee dat papa het Wi-Fi-wachtwoord niet snel genoeg had afgestaan.
Dezelfde avond wordt Piet door de zedenpolitie gearresteerd en op zijn werk voor onbepaalde tijd geschorst. Piet die opvoedkundig wellicht niet zo handig heeft geopereerd, wordt niet veroordeeld wegens gebrek aan bewijs. Hij kan echter door de opgelopen reputatieschade niet meer aan werk komen.
Ook zijn huwelijk heeft de druk van alle heisa rondom deze horror-pop niet overleefd. Vol rancune pakt Piet de softwarebijsluiter er weer eens bij. De softwarebijsluiter schrijft onder andere:
- Deze pop maakt via Internet automatisch contact met de fabrikant van deze pop;
- Alle spraak die deze pop herkent wordt automatisch vertaald naar tekst en veilig opgeslagen in een “besloten” cloud omgeving;
- Wij doen dit om uw kinderen te laten genieten van een optimale speelbeleving;
- Deze softwarebijsluiter is alleen van toepassing op versie 3.11 van deze pop die standaard bij de aankoop wordt meegeleverd.
In hele kleine lettertjes leest Piet Precies een aantal pagina’s verder "de software van deze pop wordt automatisch geactualiseerd om uw kind de allerbeste speelbeleving te bieden"
Piet had het kunnen weten...
Ter afsluiting
Er zijn nog meer ‘The Internet of Things’ voice toepassingen waar Piet Precies nu toch goed over na moet denken zoals: 'Siri' en 'Google voice search' of zijn smart TV. De kunst is om de balans te vinden tussen privacy en een prachtige beleving van het product. Zowel de leverancier en de gebruiker van de technologie hebben hierbij een gedeelde verantwoordelijkheid.
Laat hier het debat over gaan. Ik hoop met dit artikel dit debat ‘op gang’ te helpen.
Met dank aan Ben Meijer, Ewald Jansen, Joris Schut, Jule Hintzbergen, Klaas Zondervan, Melle van den Berg, Peter Seelen, Sanne Kuijpers voor hun opbouwende commentaar op deze blog.
