Dat is een vraag die ik regelmatig stel als 50-plussers in het nieuws zijn. Dikwijls lees ik termen als vastgeroest, tegen verandering, rem op vernieuwing, negatief…. Bij veranderprogramma’s worden ze als een risico gezien. Tijdschriften die 50+-ers neerzetten als senioren die vooral wandelen en op de kleinkinderen passen, helpen ook al niet.
Maar dan kijk ik, zelf 50+, om me heen en ik zie veel leeftijdgenoten die energie over hebben omdat hun kinderen wel aandacht, maar geen intensieve zorg meer nodig hebben.
Die meer gaan werken, zich bij- en omscholen, nieuwe dingen oppakken, geïnteresseerd zijn in nieuwe mogelijkheden. Ze hebben geen last van zieke peuters die onmiddellijk van de crèche gehaald moeten worden, slapen ’s nachts ongestoord door en hebben vakanties waarin ze echt uitrusten.
Ze genieten van deze nieuwe fase en omdat ze in het werk een beetje op de rem hebben gestaan, hebben ze zin om er nu eens echt voor te gaan.
Of heb ik het nu vooral over vrouwen?
HR-, programma- en lijnmanagers, vaak 30-ers, zoeken misschien te vaak herkenning en zien eerder de waarde van generatiegenoten dan van mensen die 20 jaar ouder zijn.
Naast bovengenoemde energie en ruimte, brengen 50+-ers levenservaring mee. Juist in de hectische wereld van nu brengt dat inzicht en overzicht. Oké, we hebben het inderdaad al eens gezien en meegemaakt en relativeren de boel daardoor een beetje.
Dat is niet erg, dat is juist goed!
Expert
