Voor mij zitten, in een warm zaaltje, zes collega-trainers zwetend het PRINCE2 2017 Practitioner examen te maken. In juli komt er namelijk een nieuwe versie van PRINCE2 op de markt. Niet dramatisch anders, maar wel aanleiding om ons als trainers samen over de veranderingen te buigen en ja, ook aanleiding om weer opnieuw het practitioner examen af te leggen.
Het roept natuurlijk wel de vraag op: waarom doen we dit? Er zijn – met name binnen de wereld van IT – veel stemmen die zeggen dat projectmanagement passé is. Dat het een manier van veranderen is die, zoals zou blijken uit de praktijk, niet (meer) voldoet om organisaties en systemen te veranderen. De snelheid van veranderen vraagt vandaag de dag wendbaarheid en een mate zelfsturing die klassiek projectmanagement niet biedt.
Als dat waar is, is daarmee dan ook de relevantie van een projectmanagement methode verdwenen? Ben ik mijn collega’s nu nodeloos aan het kwellen met 3 uur examenterreur?
Is projectmanagement inderdaad passe en is de projectmanager de dodo? En als ik hard ‘nee’ roep, doe ik dat omdat ik het niet wil zien of omdat ik daar gegronde redenen voor heb? Ik zal mijn overwegingen met je delen.
We komen uit een tijd waarin verandering praktisch synoniem stond met ‘project’. Alles moest projectmatig. Het project was de heilige werkvorm voor alles wat niet gewoon werk was en de status van het klusje oversteeg. Dat gaat natuurlijk aan alle kanten mis. Sommige dingen zijn te simpel, te voorspelbaar en als we er dan een project van maken doen we aan overkill. Aan de andere kant zijn dingen soms te complex, langdurig en onvoorspelbaar. Ook dan werkt een project waar we in principe sturen op het vervaardigen van producten als resultaat niet echt. En zelfs als we de projectaanpak toepassen op de ‘goede’ problemen werkt het niet altijd.
Projecten zijn – per definitie – uniek en eenmalig en daarmee vol onzekerheden. Daar kunnen we vaak maar slecht mee omgaan. Dus veel methodieken of eigenlijk de manier waarop ze toegepast worden zijn gericht op het reduceren van die onzekerheid. Waarmee ze als structuur vervolgens te dwingend wordt ervaren.
Bedrijven en organisaties zijn soms net als zwaarlijvigen die van dieet naar dieet rennen om maar kilo’tjes kwijt te raken. Om dan wanhopig als het weer niet lukt een zak chips open te trekken op de bank. Het enige goede antwoord is gezond en gevarieerd eten.
De uitdaging voor organisaties om te veranderen is net zo gevarieerd en er is evenmin een tovermiddel als voor afvallen. Sommige uitdagingen laten zich prima oppakken middels de ene en andere met de andere aanpak. Zo is het volgens mij ook voor een projectmatige aanpak. Soms heb je behoefte aan een gefaseerde benadering van een probleem, overzicht of veel grip vanuit een samenhangende benadering.
En als je dan bewust en wel overwogen voor een projectmatige aanpak kiest dan heb je aan PRINCE2 ook na 2017 nog steeds een hele goede aanpak om je project structuur te geven. De wijzigingen zijn niet fundamenteel ingrijpend, maar reflecteren juist de best practices waarin reflecteert dat in 2017, meer nog dan in 2009 verandering flexibel gestuurd moet worden. De methode is opgefrist, de toepassing vergemakkelijkt en de examens zijn relevanter (maar niet makkelijker). Dus wat mij betreft beslist geen verspilde tijd maar een versterking van de voortdurende relevantie van een praktische methode voor projectmanagement.
p.s.
Als je inhoudelijk kennis wil nemen van de veranderingen kun je kijken op:
https://www.axelos.com/prince2-2017 of voor een volledig overzicht op
https://www.axelos.com/Corporate/media/Files/PRINCE2-2017-Update-FAQs.pdf
Expert
